A A A

Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 26 (781) z dnia 10.09.2012

Nieruchomość przedsiębiorcy - jaka stawka podatku?

Czy nieruchomość przedsiębiorcy, będącego osobą fizyczną, w każdym przypadku podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawki najwyższej?

Grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości z zastosowaniem stawki najwyższej. Jako takie traktować należy grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 ze zm.; dalej u.p.o.l.), chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. Zasadniczo o tym, czy nieruchomość podlega opodatkowaniu stawkami podatkowymi maksymalnymi, decyduje sam fakt posiadania jej przez przedsiębiorcę. Pogląd ten jest ugruntowany w orzecznictwie sądowym. Z treści art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. wyraźnie wynika, że jedynym czynnikiem decydującym o uznaniu nieruchomości za związaną z prowadzeniem działalności jest kryterium posiadania, i to w znaczeniu, o jakim mowa w przepisach prawa cywilnego, wobec braku definicji posiadania w ustawie podatkowej. O ile w przypadku przedsiębiorców niebędących osobami fizycznymi wniosek taki jest logiczny, o tyle w przypadku przedsiębiorców będących osobami fizycznymi sprawa się komplikuje. Podmiot taki może bowiem występować w obrocie w dwojakim charakterze, raz jako osoba "prywatna", raz jako przedsiębiorca. Ponieważ osobie fizycznej wysokość podatku od nieruchomości ustala się w decyzji wymiarowej, zadaniem organu podatkowego, przed wymierzeniem podatku osobie fizycznej będącej przedsiębiorcą, jest ustalenie, czy dana nieruchomość wchodzi w skład przedsiębiorstwa tej osoby fizycznej w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego (K.c.), a w szczególności, czy jest wprowadzona do ewidencji środków trwałych, czy dokonywano odpisów amortyzacyjnych, czy wliczono jakiekolwiek wydatki w poczet kosztów uzyskania przychodów, czy wliczono w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jakiekolwiek nakłady remontowe, modernizacyjne w poczet pośrednich lub bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów. Istotne jest także ustalenie, czy właściciel przedmiotowej nieruchomości nabył ją do majątku osobistego, czy też jest ona własnością przedsiębiorcy i jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jeżeli okaże się, że dana nieruchomość będąca w posiadaniu osoby fizycznej nie wchodzi w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ K.c., i nie jest oraz potencjalnie nie może być przeznaczona do realizacji określonych zadań gospodarczych przez prowadzącego przedsiębiorstwo, powinna być opodatkowana podatkiem od nieruchomości według stawki podstawowej (patrz wyrok NSA z 12 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2289/10).

Gdy jednak dany grunt lub budynek nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych, które należy rozumieć jako trwałą i obiektywną przeszkodę, wówczas zastosowanie powinna mieć stawka przewidziana dla gruntów i budynków pozostałych (art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. c) i pkt 2 lit. e) u.p.o.l.). Pojęcie względów technicznych nie zostało zdefiniowane w ustawie, jednakże wielokrotnie było przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych.