Gazeta Podatkowa nr 55 (1096) z dnia 10.07.2014

Stan budynku a obniżenie stawki podatku od nieruchomości

Nieodpowiedni stan techniczny obiektu nie uzasadnia obniżenia stawki podatku od nieruchomości, jeżeli jest to sytuacja przejściowa spowodowana przez podatnika dopuszczającego do nadmiernego pogorszenia właściwości użytkowych i sprawności technicznej obiektu.

STAN FAKTYCZNY:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością złożyła deklarację na podatek od nieruchomości za 2011 r. wykazując do opodatkowania tym podatkiem grunty oraz budowlę związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej. Z uwagi na niewykazanie w deklaracji budynku związanego z działalnością gospodarczą organ podatkowy wezwał spółkę do korekty deklaracji, czego ta jednak nie uczyniła.

Podczas postępowania wszczętego przez organ, spółka podnosiła, iż należący do niej parterowy budynek magazynowo-biurowy podlega wyłączeniu z opodatkowania najwyższą stawką ze względu na zły stan techniczny. Wskazywano, iż decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego zakazano spółce w trybie natychmiastowym użytkowania budynku do czasu usunięcia nieprawidłowości stwierdzonych w trakcie kontroli budynku. Strona wskazała, że nieruchomość ta powinna być objęta podatkiem od nieruchomości właściwym dla pozostałych nieruchomości, a nie związanych z działalnością gospodarczą.

Zarówno samorządowe kolegium odwoławcze, jak i Wojewódzki Sąd Administracyjny nie zgodzili się ze stanowiskiem spółki, twierdząc że sporny budynek powinien zostać opodatkowany podatkiem od nieruchomości według stawek dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Z treści decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego wynikał bowiem tymczasowy charakter przeszkody w wykorzystaniu budynku dla prowadzenia działalności gospodarczej, która może zostać usunięta po zastosowaniu się przez spółkę do zaleceń wskazanych w decyzji.

SĄD ORZEKŁ:

Spółka wniosła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. NSA zauważył, iż podstawowym kryterium związku przedmiotu opodatkowania z działalnością gospodarczą jest samo posiadanie danej nieruchomości przez podmiot prowadzący działalność. Tym samym o tym, czy dana nieruchomość pozostaje związana z działalnością gospodarczą nie przesądza to, czy działalność gospodarcza jest w danym obiekcie i w danym czasie rzeczywiście prowadzona. Przejściowe niewykorzystywanie przez podmiot gospodarczy nieruchomości do wykonywania działalności gospodarczej nie daje podstaw do tego, by do wymiaru podatku od nieruchomości nie miały zastosowania stawki przewidziane dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą. Nie są uważane za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej jedynie takie przedmioty opodatkowania znajdujące się w posiadaniu przedsiębiorcy, które do prowadzenia tej działalności nie są i nie mogą być wykorzystywane ze względów technicznych.

Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie definiuje pojęcia względów technicznych. Przyjmuje się więc, iż zmniejszenie obciążeń podatkowych dla podmiotów, które nie mogą wykorzystywać posiadanych nieruchomości dla celów gospodarczych musi wynikać z przyczyn całkowicie od nich niezależnych, a związanych z naturą danego przedmiotu opodatkowania. Chodzi tu o zaistnienie obiektywnych okoliczności natury technicznej, całkowicie uniemożliwiających wykorzystanie przedmiotu opodatkowania do celów działalności gospodarczej prowadzonej przez dany podmiot. Przy czym zły stan techniczny obiektu musi mieć charakter trwały nieprzemijający. Sąd na podstawie zebranego materiału dowodowego stwierdził, że skontrolowany przez nadzór budowlany budynek był w nieodpowiednim stanie technicznym z winy spółki, która zaniedbała ciążące na niej w tym aspekcie obowiązki. W związku z powyższym oddalił skargę kasacyjną spółki.

(wyrok NSA z dnia 7 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 1059/12)